Net als in onze samenleving, herken ik dit herken ook in mijn werk. Mensen zijn steeds gevoeliger voor ego gedrag. Waarbij ik dan met ego gedrag bedoel: gedrag dat voortkomt uit onzekerheid of persoonlijke verlangens die niet in ons algemeen belang zijn.
Zitten we vast in ons regelmoeras?
Bron: artikel Volkskrant 1 oktober 2019 Weer dieper vast in regelmoeras Over schijnveiligheid, controle, vertrouwen, afstand beleid en uitvoering en regels leiden tot meer regels. Dit vraagt om een andere wijze van leiderschap.
Protected: Business cases: How to get more effective meetings
There is no excerpt because this is a protected post.
Toekomstbestendig?
Toekomstbestendig? Ongeveer op deze plek van de foto, had mijn opa vroeger een winkeltje. Mijn vader en zijn broer namen deze winkel over toen ze jong waren. Dat ging zo, in die tijd. Je deed dat gewoon. De belangrijkste drijfveer om de kost te verdienen kwam voort uit: “Dat deed je gewoon”. En toen kwam
Ik wil nuttig werk doen
Ik wil nuttig werk doen Jaren geleden deed ik een interimklus bij een opdrachtgever in het oosten van het land. Ik mocht de mensen heel graag, de opdracht was super, maar toch kreeg ik steeds meer last van onrust, van stress. Zelfreflectie: Het duurde maanden voordat het écht helder voor me werd: Ik kon mijn ei
Hilariteit geeft hoop
Hier een stukje uit de Volkskrant van zaterdag 23 maart jl., uit een prachtig artikel over terroristen in Zuid-Amerika die zich bekeren. Hierin worden redenen genoemd voor het ontstaan van de guerrillabewegingen in het verleden. Door deze zo helder te belichten (status-, ego- en machtsverslaving van personen in de VS), wordt Trump’s uitspraak echt hilarisch:
Waarom ik het boek ‘Becoming’ van Michelle Obama aanraad
Net het boek uit ‘Becoming’ van Michelle Obama. Het lezen van haar verhaal is indrukwekkend. Ik vind het écht een aanrader!!! Het geeft veel inzicht in de dynamiek van persoonlijke groei, hoe ontwikkelen op wereldniveau en de hilariteit van de politiek. Ik heb genoten van haar openheid, kwetsbaarheid, optimisme, kracht en de dankbaarheid die ze
Ooit ben ik ontslagen omdat ik vrouw ben
Over de grens gaan als man bij een vrouw. In deze aflevering van #luizenmoeder gaat Anton als directeur fors over de grens van voorlezende Hannah. In dit geval is het grensoverschrijdende gedrag wel heel erg duidelijk. Maar hoe gaan we in organisaties om met gedrag dat meer onder de oppervlakte zit? Waar de neiging is
Over de grenzen van een ander gaan
In de eerste aflevering van Luizenmoeder stapt Anton als schooldirecteur weer over de grenzen van Nancy heen. Dit roept bij mij de vraag op: Waarom wordt er in organisaties eerder gezocht naar een oplossing voor – in dit geval – Nancy (“ga jij maar een mindfulness-cursus volgen”) en ‘vergeten’ we dat, in dit geval de leidinggevende,
Over je grenzen laten gaan
In de eerste aflevering van Luizenmoeder blijkt dat Nancy tijdens de schoolvakantie aan zichzelf heeft gewerkt. Vanaf nu gaat ze haar grenzen beter aangeven. En hierbij is Anton, de directeur, haar “leermeester”. Hij weet namelijk altijd ‘op meesterlijke wijze’ over haar grenzen te gaan. Ik sla in dit blog de brug naar werksituaties. Ik kom in
